نشستـه بر ســر راهـت همان رفیـق گدایـــت
ببین چو بر من مسکین نگه کنی و عنایـــت
دگر به ایـــن دل خسته نماند از تو شکایـــت
شکایتـــی که نباشـد رسیـده وقــت رضایــت
رضایتـــم به چه وقتست؟ رسد زمان ولایــت
ولایتــــی که شروعــش بود مقــام اطـــاعت
اطاعتــــی کـــه همیشــه معطـر از کلمــــاتت
کلام نور چو خورشید رهانــــده نور امــامت
امامتی که به هر دم مرا به حکــــــم عدالــت
کشد فقط به گناهی که عاشقت شــده راحــت
الا تو ای مه زیبا نمـــا به مـــــا ز کـــرامت
رخ منور خود را که نــور دهد به جمـــاعـت
ز دیده اشک نریزم مگر به عشق هوایــــت
بر این دل چو خرامان فتاده عشق و وفایـت
بگو بگو که چگونه ببینم آن رخ ماهـــــت ؟
شود که باز بیایم به سوی جمکـــــــرانـت ؟




 

عاشقان امروز: 3

---

عاشقان دیروز: 0

---

تمامی عاشقان :7011

تابستان 1386