کعبه و بت خانه
گفتم که به مسجــد بکشــــــان اـــین دل مــــا را
گفتـــــی تو و مســـــجد ؟ نــبود هیـــچ مـــــدارا
گفتم کــه مگـــــر من نشـــدم لایـــق کویـــــــت؟
گفتـــا کــه چــــــرا لیـــک نبــــــردی گله هـا را
گفتا کـــــه برون کن ز دل ایــن رنگ و کـدورت
گفتم ببـــــرم! بــــاز کشانـــــــی دل مـــــــا را ؟
گفتا تــو فقـــط ظــــاهری و باطـــــن تـو هیـــچ
گفتــــــــم تو نــــوا ده همه آب و گــــــــل ما را
گفتا تو نه فکـــــر حــــرم و مسجــــد مایـــــــی
نه فـــــــکر دل و یــــاری و همــــراهــــی دارا
گفتا که رهــان دل ز همـــــــه، ازغم و عصیان
این گونه شــدی، بوی نمایــی گل باغات ولا را
گفتم به خــدا کعبـــــــه و بت خانـــه تویــــی تو
گفتا نشود جای چنین عشق و خیالی سر ما را
گفتم به خدا عاشقــــــم و می بـــه دو دستـــــم
گفتا که بنوشـــی به زمانش می سرشار خدا را
گفتم که چنین شــد که مرا مرگ هراس است ؟
گفتا که چنان بیم نمایــــــی نلرزید ید و پا را ؟
عاشقان دیروز: 0
تمامی عاشقان :7013
