الهی ...

الهی قدرتی ده در راه رهنمودن، و پایی ده در راه کویت دویدن.

الهی گناهم را به ستاریت بپوشان، و نور ولایت را به دلم نمایان.

الهی سنگینی بارم بر دوشم نگهدار،و برسان آن که بر هر دلیست خریدار.

الهی تو دانی که بیچاره ترم ز بیچارگان، پس بیفزا غمم را که رسم به آوارگان.

الهی مرا در همان صحرا که نهان نمودی ولایت، به راه دوست هدایت نما به سوی ختم امامت.

الهی شروعم را نامت، و ختام کلامم را یادت، پس نهان ننما از من و دوستان نعماتت.

کعبه و بت خانه

گفتم که به مسجــد بکشــــــان اـــین دل مــــا را
گفتـــــی تو و مســـــجد ؟ نــبود هیـــچ مـــــدارا
گفتم کــه مگـــــر من نشـــدم لایـــق کویـــــــت؟
گفتـــا کــه چــــــرا لیـــک نبــــــردی گله هـا را
گفتا کـــــه برون کن ز دل ایــن رنگ و کـدورت
گفتم ببـــــرم! بــــاز کشانـــــــی دل مـــــــا را ؟
گفتا تــو فقـــط ظــــاهری و باطـــــن تـو هیـــچ
گفتــــــــم تو نــــوا ده همه آب و گــــــــل ما را
گفتا تو نه فکـــــر حــــرم و مسجــــد مایـــــــی
نه فـــــــکر دل و یــــاری و همــــراهــــی دارا
گفتا که رهــان دل ز همـــــــه، ازغم و عصیان
این گونه شــدی، بوی نمایــی گل باغات ولا را
گفتم به خــدا کعبـــــــه و بت خانـــه تویــــی تو
گفتا نشود جای چنین عشق و خیالی  سر ما را
گفتم به خدا عاشقــــــم و می بـــه دو دستـــــم
گفتا که بنوشـــی به زمانش می سرشار خدا را
گفتم که چنین شــد که مرا مرگ هراس است ؟
گفتا که چنان بیم نمایــــــی نلرزید ید و پا را ؟ 

دعا کن

دعـــــا کــــن بــدســــت آرد ایـــــن دل تــــــو را
دعــــا کــــن تــــــو مـــولا دعــــا کــــن مـــــــرا
نــدیـدم رخــت را ولـــــی عــــادت مــــن شـــــده
نـــوا از تــــه دل که حاجــــت روا کــــن مـــــــرا
همیـــن حــاجتــم را روا کــــن که بینــــم تــــو را
ز یادم نرفتی نبر این گدا را ز یادت صداکــن مــرا
همین بس که ایـــن چشم من پـر گنــاه و خطیسـت
ولــی نازنینــــا ز دوری و هجـرت جدا کـن مــــرا
به هنگام شـــادی تو ایـی به ذهنم به دردم همـــی
غمم دوری تو نشاطـــم وصــالت سوا کـــن مـــرا
نـــدارم بــه دل جـــز تـــو یــاری بهــارم تویــــی
گـــل نـرگــس و مـــــاه زینـــب فدا کــــن مــــــرا
غلامـــی به کویـــت شــــرف باشـــد و زندگـــــی
به راهــت نشـــانـــی ده و تــو هدا کــــن مــــــرا

نشستـه بر ســر راهـت همان رفیـق گدایـــت
ببین چو بر من مسکین نگه کنی و عنایـــت
دگر به ایـــن دل خسته نماند از تو شکایـــت
شکایتـــی که نباشـد رسیـده وقــت رضایــت
رضایتـــم به چه وقتست؟ رسد زمان ولایــت
ولایتــــی که شروعــش بود مقــام اطـــاعت
اطاعتــــی کـــه همیشــه معطـر از کلمــــاتت
کلام نور چو خورشید رهانــــده نور امــامت
امامتی که به هر دم مرا به حکــــــم عدالــت
کشد فقط به گناهی که عاشقت شــده راحــت
الا تو ای مه زیبا نمـــا به مـــــا ز کـــرامت
رخ منور خود را که نــور دهد به جمـــاعـت
ز دیده اشک نریزم مگر به عشق هوایــــت
بر این دل چو خرامان فتاده عشق و وفایـت
بگو بگو که چگونه ببینم آن رخ ماهـــــت ؟
شود که باز بیایم به سوی جمکـــــــرانـت ؟




 

مناجات

الهی راهم را ره نما، دلم را به کویت ، به سویت، به نورت هدایت نما.

الهی غمم را به لطفت به پایان رسان، قلبم را به نور حجتت به روشنایی کشان.

الهی این بنده ی ناصاف خود را صفی کن،و گناهم را از چشم مردم به لطفت خفی کن.

الهی دلم را جلا ده به دیدار آقایم، که می دانی من عاشق قائم آل ولایم.

الهی صفایی به دل ده  که پرده کنار آید، و نوری به چشمم که لیاقت دیدن روی یار آید.

الهی مرا به سوی علومت ران به حکمت حکیمانه ات، و راهی ده به نعمات بی پایان کریمانه ات.

الهی راه این کس ناکس را به نیکی پیش بر، و اگر از آیینت رهاست به کرامتت به کیش بر.